Welkom op mijn Blog 2021-2023

Op deze pagina zal ik proberen om regelmatig wat te vertellen hoe het gaat of nieuwe dingen vertellen.

12 juni 2022

De laatste week zijn er veel klus geluiden in de omgeving. Dat zorgt ervoor dat je veel last hebt van overlast van betonboren in de betonnen muur, getimmer, muziek en nog veel meer geluiden die ik niet thuis kan brengen. Dat begint voor 9.00u in de ochtend en gaat door tot tegen 24.00u in de avond. Wat ze allemaal doen, ik heb geen idee. Maar mijn noise-cancelling koptelefoon kan niet op tegen al die geluiden van de betonboren. Hoe hard ik de koptelefoon ook zet, het maakt niet uit, je hoort er gewoon die betonboor doorheen. Niet alleen heb ik last van alle geluiden. Dylan heeft er ook last van, hij is heel schuw geworden, super alert en sluipt veel over de grond. Terwijl hij normaal gesproken ontspannen rond loopt en lekker ligt te slapen, spelen ect. Maar omdat deze geluiden de laatste week zijn, word ik er niet alleen knettergek van, maar hij ook. Ryan stoort het niet, die ligt een groot gedeelte van de dag te slapen. Hij is 12 jaar en is in al die jaren wel wat gewend met de geluidsoverlast. Maar deze klusgeluiden zijn niet alleen ontzettend vervelend, maar ik schrik er ook veel van. Vanuit het niks hoor je een betonboor op zijn hardt bezig. Terwijl je normaal beginnende geluiden hoort. Maar dat is dit keer niet. Ook voel je regelmatig de vloer trillen. De geluiden deze morgen zijn echt niet om uit te houden. Het is zelfs zo erg dat ik overweeg om Dylan mee te nemen, terwijl ik met de auto weg ga. Dat doe ik normaal alleen als hij naar de dierenarts moet, maar met deze geluidsoverlast, zou ik hem maar wat graag mee nemen, zodat hij uit die herrie thuis is. Zijn niesziekte speelt ook weer op. Wat het er niet gemakkelijker op maakt. Mijn PTSS speelt de laatste tijd weer meer op, maar met al die klus geluiden, heb ik er eerlijk gezegd spijt van dat ik 1,5 jaar geleden niet ben verhuisd. Maar zoals bij vele, heeft het coronavirus alle plannen door elkaar gegooid. Het liefste verhuis ik naar een eengezinswoning in een rustige buurt en weinig buren in de buurt. Maar zolang mijn inkomen onder bijstandsniveau is, gaat dat denk ik nooit werkelijkheid worden. Het aller liefste zou ik verhuizen naar een huis zonder directe buren, maar helaas kom je dan op een koophuis uit en dat geld heb ik niet. Tot die tijd moet ik het zo goed mogelijk vol te houden in dit huis, maar wat kijk ik er naar uit als ik eindelijk kan verhuizen.

14 mei 2022

Het is weer zover. De buren hebben weer eens een feestje. Het is dit keer niet alleen 's avonds een feestje, nee dit keer begint de herrie al 's middags. Je kan niet eens de warme maaltijd in je eigen keuken maken, zonder een hoop geschreeuw, gebonk en kei harde muziek. Dat is mijn realiteit als de buren een feestje hebben. Je zou zeggen gezellig, maar dat geld niet voor mij. Het volume staat voluit, inclusief een hoop gedreun, waardoor je de vloer letterlijk geregeld een tijd voelt trillen. Dat het hier belabberd is geïsoleerd, dat weet ik maar al te goed. Maar met dit soort dingen ben je er letterlijk de dupe van. Het laten isoleren kan niet, dat besluit licht bij de woningbouw. Zoals het er nu uit ziet, word daar de komen jaren ook niks aan gedaan. Ja ik woon in 1 van de 100.000 huizen die nog steeds enkel glas heeft. Die keuze is door de vorige bewoners gemaakt, maar aan ons is er nooit gevraagd of we alsnog dubbelglas willen. Met de muziek van de buren, je merkt een beetje verschil of de ramen open staan of niet. Maar als je hier in de woonkamer bent, zal je zeggen dat het feestje hier in huis is en niet bij de buren naast ons. Ja zo erg is het hier! Dat is één van de redenen dat ik wil verhuizen, niet omdat ik die stress er allemaal bij kan hebben, daar zit ik totaal niet op te wachten. De belangrijkste reden dat ik zo snel mogelijk hier weg wil, zijn de buren. Ik weet dat je overal overlast kan hebben van je buren, maar zo erg als hier, dat is moeilijk voor te stellen. Natuurlijk zal je in een ander huis ook last hebben van de buren, maar dan zal een goed geïsoleerd huis een stuk meer herrie buiten de deur houden. Dat zal heel wat avonden schelen met mijn noise-cancelling koptelefoon op. Alleen maar om te zorgen dat de muziek van de buren tenminste gefilterd word. Maar ondanks mijn hele goede koptelefoon, die echt heel veel geluiden perfect weet weg te filteren, blijft er altijd nog wat doorheen komen wat de buren voor lawaai produceren tijdens een gezellige avond of een feestje. Ik ben al vaker de buren ontvlucht door nog laat op de dag met de auto weg te gaan. Maar 's avonds tegen 11 en is voor mij niet te doen, om dan met de auto weg te gaan. Daardoor ben je verplicht om thuis te moeten blijven, omdat je letterlijk geen andere plek hebt om naartoe te gaan. Dat is ontzettend frustrerend. Er wat van zeggen tegen de buren heeft ook geen zin, omdat ze geregeld komen zeggen dat ze een feestje hebben. Net of dat de overlast minder maakt, ik kan je zeggen dat werkt totaal niet. Ook niet als die kinderen dan op tijd in bed moeten liggen, die feesten gewoon door tot een uurtje of 3 in de ochtend. Daarna word het volume eens minder. Serieus, ik heb zo ontzettend vaak gehad dat ik pas om half 4 mijn bed in kon, omdat je anders in je bed ligt te trillen door de kei harde muziek. Is het echt zoveel gevraagd dat er een beetje rekening gehouden word, dat dit een oude flat is en amper geïsoleerd is? Schijnbaar is dat te veel gevraagd van je buren. Ik verlang al jaren naar een ander huis, maar corona heeft roet in mijn plannen gegooid. Het ging aardig de goede kant op met mijn herstel, maar toen corona in het land kwam, leek het wel of al mijn harde werk voor niks is geweest. Nu nog merk ik dat ik niet alleen zou kunnen wonen, hoe graag ik het ook wil. Stel dat ik over een paar maanden een huis aangeboden krijg om te bezichtigen. En ik zou er graag naartoe verhuizen, dan moet mijn moeder mee verhuizen, omdat ik anders niet kan verhuizen. Terwijl mijn moeder het hier op zich naar haar zin heeft. Maar omdat ik heel graag wil verhuizen naar een huis met een tuin, moet zij mee verhuizen. Daarom heb ik mij moeten uitschrijven en opnieuw moeten inschrijven als woningzoekende. Omdat de maximale inschrijftijd bijna was verstreken. Dat betekend dat ik al 1,5 jaar langer hier woon, dan dat eigenlijk de planning was. Het gaf juist houvast dat ik voor eind 2020 mijn eigen huis zou hebben. Maar door corona ging dat niet door. Nu hoop ik voor eind volgend jaar te zijn verhuisd naar een rustige buurt en een goed geïsoleerd huis. Dat zal al een enorme rust geven in mijn hoofd.

 

 

17 april 2021

Van de week was er weer een verkoop mijlpijl :) Er zijn tot nu toe 30 boeken verkocht, waarvan 6 Engelse, had dat niet zien aankomen, maar wel heel fijn dat ik andere kan helpen met mijn boek. Zowel met de Nederlands talige als Engelse versie. De boeken zijn onder andere te koop bij https://www.mijnbestseller.nl/sophiawilhelmina maar ook bij online boekwinkels. Ik ben nog aan het uitvogelen hoe je een persbericht kan maken en versturen.

 

 

2 april 2021

De laatste weken heb ik veel gewerkt om het boek "Mijn leven met PTSS" te vertalen naar het Engels. Vandaag heb ik alles nog een keer gecontroleerd en het e-book en paperback zijn klaar om gepubliceerd te worden. Dat ga ik zo meteen doen. De Engelse versie heet "My life with PTSD". Het was een hele klus om te vertalen, maar het is gelukt. Het kan nog een paar dagen duren voor het boek in de online boekwinkels te koop is. Meestal zijn ze binnen één week te koop. Heel spannend om een tweede boek uit te geven, en dan nog wel een Engels boek, dat maakt het toch een beetje anders dan vorige keer. Het is zeker spannend, maar dit keer wist ik al aardig wat er allemaal bij kwam kijken, dat schilde weer in de stress, waardoor mijn ptss minder hard opspeelde als vorige keer.

Inmiddels mijn verstandskiezen aan één kant eruit. Dat had meer voeten in de aarde dan ik had gedacht. Die beelden spoken nog steeds regelmatig door mijn hoofd. Maar de nachtmerries en levensechte flashbacks zijn uit gebleven. Vind dat eerlijk gezegd al heel wat. Eigenlijk was het advies om de andere verstandskiezen er preventief uit te laten halen, maar zolang ik daar geen last van heb, blijven ze lekker zitten. Deze verstandskiezen waren al traumatiserend, en niet zo'n beetje ook. Daarom gaan de andere er niet preventief uit, maar pas als ik er last van krijg.

 

15 maart 2021

Ik heb zaterdag veel aan het boek "Mijn leven met PTSS deel 2" geschreven, die loopt nu helemaal bij en zit inmiddels al rond de 40 bladzijdes. Dat is meer dan ik had gedacht, maar die is voorlopig nog niet klaar.

Vandaag gehoord dat mijn verstandskiezen eruit moeten, en dat het gedaan moet worden door de kaakchirurg in het ziekenhuis. Dat triggert mijn ptss behoorlijk veel. Het voelt of alles nog een keer gebeurt, maar dit keer niet door een zwangerschap, maar de verstandskiezen die eruit moeten. Echt niet normaal hoe precies hetzelfde het allemaal voelt. Ook al was de zwangerschap 4 jaar geleden geweest, dat voelt nog regelmatig of het de dag van gisteren was. Ik kan gelukkig snel terecht, maar het maakt de stress en flashbacks, en beelden in mijn hoofd er niet minder op. Het helpt ook niet bepaald dat mijn moeder ook niet de complete tijd erbij mag zijn, dat was vorige keer ook. Het lijkt gewoon precies hetzelfde maar met het verschil dat het nu om verstandskiezen gaan en niet om een zwangerschap, al is mijn hoofd daar alles van overtuigd. Mijn moeder doet wat ze kan om mij te helpen en te steunen en mijn hoofd proberen rustig te houden. Maar dit gaan hele grote gevolgen hebben voor mijn ptss en ook de nachtmerries, flashbacks en de levensechte herbelevingen, dat is iets dat ik al aan zie komen. 

 

11 maart 2021

Gisteren is er weer een mijlpaal geweest in de de verkoop van het boek "Mijn leven met PTSS". Tot nu toe zijn er 16 boeken verkocht, vorige week waren er 7 boeken verkocht. Het voelt heel tegenstrijdig, aan de ene kant is het fijn dat het boek zijn weg naar jullie weet te vinden. Aan de andere kant, dat betekend ook dat ik 16 mensen heb kunnen bereiken die er direct of indirect met PTSS te maken hebben, en met mijn boek meer inzicht heb kunnen geven hoe het voelt om met deze ziekte te leven. Doordat ik zelf deze ziekte heb, weet ik hoe heftig dat is, dat maakt het ook voor mijn gevoel zo tegenstrijdig. Omdat het een ontzettend moeilijke ziekte is om mee te moeten leven. Het zal voorlopig nog wel tegenstrijdig blijven. 

Vandaag een standaard email gekregen van NBD Biblion, daarin stond dat mijn boek "Mijn leven met PTSS" niet in behandeling word genomen. De reden die genoemd werd, was dat ze te weinig belangstelling verwachten van de gemiddelde openbare bibliotheek. Ik heb een email terug gestuurd met een onderbouwing dat ze het beter eerst kunnen lezen voor ze het boek op de titel afwijzen. Ook wat informatie opgezocht en in de email erbij gezet, waaronder wat cijfers over het aantal mensen met PTSS in Nederland, maar ook in Europa. In Europa heeft 1% van de bevolking PTSS, dat is niet niks. Ook niet als je ziet dat gemiddeld 80% van de bevolking een traumatische gebeurtenis in hun leven meemaakt, waarvan 10% PTSS krijgt. Ook heb ik gevonden dan 7% van de Nederlandse bevolking tussen de 18 en 80 jaar een diagnose heeft gekregen met PTSS. Dat zijn een hoop mensen. Er zijn zo'n 1.190.000 mensen die ergens in hun leven de diagnose PTSS hebben gekregen, dat zijn er ontzettend veel. Hoe het dan kan dat het onderwerp niet interessant genoeg is voor de bibliotheek, dat is mij echt een raadsel. Denk eerlijk gezegd niet dat ik er een reactie op krijg, maar ik heb het in ieder geval geprobeerd. Ik baal er wel ontzettend van en de emoties vliegen ook weer alle kanten uit. Dat het alleen al door de titel niet in behandeling word genomen, dat is gewoon niet normaal meer. Dat heeft mij wel geleerd dat boeken over PTSS dus niet naar NBD Biblion hoeven voor een recensie, aangezien ze daar geen enkele interesse in hebben. Nou goed om te weten, dat schilt weer 2 recensie exemplaren kopen en opsturen. Mocht ik in de toekomst een boek schrijven over een ander onderwerp, dan stuur ik wel eerst een mail of daar interesse voor is voor ik geld ga uitgeven om 2 recensie exemplaren naar ze op te sturen. Want die kosten zijn voor mij, en of ze het boek willen opnemen in hun assortiment of niet, de beide recensie exemplaren krijg je niet meer terug.

 

 

9 maart 2021

Vandaag was ik onderweg met de auto, het was wisselend weer met afwisselend regen en dan weer even droog. Op een gegeven moment hoor ik een sirene, maar ik kon niet horen of zien waar dat geluid vandaan kwam. Het kon van voren en van achteren komen, maar ik zag nergens wat erop leek waar die sirene vandaan kwam. Opeens zag ik in mijn binnenspiegel de brandweer bestelbus met licht en geluidssignalen. Het was niet duidelijk welke kant die op wou, dus ik besloot maar rechtdoor te gaan. Niet wetende dat het die kant was waar het voertuig naar toe wou. Ik was al aan het kijken hoe ik veilig aan de kant kon gaan, maar zag geen vluchtstrook of vluchtheuvel. Dat maakt het lastig om aan de kant te gaan. Ik zag op een gegeven moment een voetgangersoversteek plaats die vrij was, heb afgeremd en ben daar deels gaan staan, zodat de brandweer erlangs kon gaan. De brandweer kon daar ook niet gewoon inhalen, aangezien er 1 rijbaan was en het een opstaande rand had waar je niet zo makkelijk overheen kon gaan. Ik heb het maar op deze manier opgelost. Het is altijd zo'n haastwerk om veilig aan de kant te gaan. Vind dat niet prettig, als je ze beter hoort aankomen, dan heb je de tijd om te kijken waar je veilig aan de kant kan gaan staan, zodat ze er snel langs kunnen. Daarna weer de rijbaan opgereden en mijn weg vervolgd, maar mijn stress zat inmiddels door het dak heen. Niet bepaald prettig, dat soort dingen werken mij heel snel op mijn stress, vanaf het moment dat ik de sirenes hoor, tot het moment dat ze voorbij rijden. Maar dan houd de stress nog niet op, dat duurt nog een aanzienlijke tijd voor ik dan weer wat rustiger ben geworden en de ergste stress weer gezakt is. Dat maakt PTSS ook zo moeilijk, het speelt bij het minst of geringste weer op en niet zo'n beetje ook. Je schiet super snel in de stress, je hebt alleen geen invloed op de mate hoeveel stress iets oplevert, ja kan er alleen zo goed als het gaat mee om gaan. In mijn geval heb ik een rustig parkeerterrein opgezocht om daar even tot rust te komen, dat helpt dan vaak om de ergste stress weer te laten zakken. Maar leuk is natuurlijk anders.

 

3 maart 2021 

Ik heb afgelopen maandag 2 recensie exemplaren gestuurd naar Biblion in Zoetermeer. Spannend maar vooral ook heel eng, is het boek wel goed genoeg? Vinden ze het goed genoeg om in de bibliotheek op te nemen? Hoe lang gaat het duren voor ze klaar zijn met het boek beoordelen? Dat kan zo'n 3 á 4 maanden duren, en dat is niet bepaald goed voor mijn stress/ptss. Maar toch wou ik het proberen, omdat je dan een nog groter publiek kan bereiken, en ook de mensen die het financieel moeilijk hebben, maar wel baat kunnen hebben bij mijn boek. Ik hoop echt dat ik onder de 15.000 boeken val die ze elk jaar in hun assortiment opnemen. Ze krijgen elk jaar 25.000 boeken, waarvan er 10.000 worden afgewezen, dat komt neer op een kans van 60% dat ze het boek accepteren. Voor mijn hoofd is dat niet zo'n grote kans. Voor mijn gevoel is de kans vele malen groter dat het boek "Mijn leven met PTSS" een slechte recensie krijgt en niet beschikbaar komt bij de bibliotheken. Terwijl 60% kans dat ze die willen, op zich niet slecht is. 

In de eerste week dat het boek verkrijgbaar was via het cb (Centraal Boekenhuis), is er 1 paperback verkocht. Toen ik dat zag, wouw, dat kwam wel even binnen om het maar zo te zeggen. Ik weet dat ik mensen kan helpen met dit boek, maar hoe bereik je die precies? Daar ben ik nog mee bezig en aan het kijken hoe ik bedrijven het beste kan benaderen om ze op het boek te attenderen. Ik heb visitekaartjes gemaakt, die wil ik gaan gebruiken om naar bedrijven op te sturen. Maar ben dat nog verder aan het uitdenken. Ik wou net even wat opzoeken in mijn account, en toen zag ik dat er 1 maart 6 boeken zijn verkocht via het cb. Via welke webwinkels kan ik niet zien, wel dat ze via het cb zijn besteld. Eerlijk gezegd, het raakt mij behoorlijk, dat er nu in ruim 1 week tijd 7 boeken zijn verkocht. En dat terwijl ik nog bezig met om te kijken hoe ik de marketing kan doen, zodat ik de mensen met PTSS het beste kan bereiken. Ik hoop echt dat ik mijn steentje kan bijdragen om meer begrip te krijgen voor mensen met PTSS. Of dat het gaat lukken, ik heb geen idee, maar ik hoop dat de medische wereld beter gaat begrijpen wat het betekend als je met deze ziekte moet leven. Zodat ze de behandeling en de weg naar de goede hulp voor jou echt maatwerk word, en niet het standaard rijtje afvinken van behandelaars.

 

 

20 februari 2021

De laatste maanden heb ik veel aan mijn boek gewerkt. En na 2,5 jaar is die eindelijk klaar. Gisteren was het zover, het boek was klaar om uitgegeven te worden. Ik heb het boek uitgegeven onder de naar Sophia Wilhelmina, vond dat een mooie pseudoniem. De titel heet: "Mijn leven met PTSS". Het boek is te koop bij www.mijnbestseller.nl Ik heb er een e-book, paperback en hardcover van gemaakt. Ik heb de prijzen laag gehouden, zodat het boek toegankelijk is voor iedereen. Helaas zijn de prijzen hoger geworden dan ik in gedachten had, omdat de kosten van het boek drukken en versturen hoger is dan ik in gedachten had. Daarom heb ik gekozen voor het e-book, paperback en hardcover boek, zodat je kan kiezen welke versie je wil.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Maak jouw eigen website met JouwWeb