Welkom op mijn Blog

Op deze pagina zal ik proberen om regelmatig wat te vertellen hoe het gaat of nieuwe dingen vertellen.

18 november 2020

Ik ben ontzettend blij dat ik een eigen goede auto heb. Waardoor ik niet afhankelijk ben van het ov of taxi's. Al weet ik niet of je in taxi's ook een mondkapje moet gebruiken. Overal waar je mondkapjes moet dragen kan ik nu niet meer komen. Bij de chiropractor moet je dan ook mondkapjes gaan gebruiken, daarom de volgende afspraak 1 week vervroegd, omdat het dan eind november is en de mondkapjes plicht in de publieke ruimtes dan nog niet is ingegaan.

De afspraak erna zal ik moeten afzeggen zolang die wet actief is. Voor hoelang dat gaat gelden is nog niet bekend, dat geeft weinig hoop. Ik kon al een tijd niet naar de fysio voor ontspanningsoefeningen. Want daar was eerst en dringend advies om een mondkapje te dragen, dat is een tijdje terug veranderd naar verplicht een mondkapje dragen als je het gebouw binnen komt.

Zo gaat het maar door, eerst een enkele winkel die dringend advies geeft een mondkapje te dragen, nu zie je steeds meer die papieren hangen.

De eerste bedrijven verplichten die dingen al, dan zal het niet lang meer duren of er volgen er steeds meer. Ik begrijp waarom ze de maatregelen nemen, maar leuk is het allesbehalve. Het maakt het leven alleen nog maar moeilijker, terwijl het al niet makkelijk is om met PTSS te moeten leven, daar heb je geen corona pandemie voor nodig. Ik zal blij zijn als er een goed vaccin is dat goed en betrouwbaar is, zodat het echt onder controle is en iedereen zijn eigen leven weer kan oppakken.

17 november 2020   Coronatijd en PTSS

Dat is niet bepaald een goede combinatie. De maatregelen zijn al een tijd aangescherpt omdat we in een 2de corona golf zitten. De restaurants/horeca zijn net 2 weken gesloten en mochten alleen open voor afhaal of bezorgen. De bioscopen waren ook dicht, nu is er een daling in besmettingen en ziekenhuisopnames. Daardoor kunnen die maatregelen weer versoepeld worden. Maar duidelijkheid over hoe de decembermaand eruit komt te zien, nee dat is er niet. Er word wel gewaarschuwd voor beperkt aantal mensen met de kerstdagen. Nu waren afgelopen 2 weken max 2 personen die op bezoek mochten komen per dag. Dat is nu versoepeld naar 3 personen per dag en 4 buiten dat waren er eerst 2.

Er is al weken veel gesproken over een spoedwet, waardoor dingen via een snelle manier verplicht kunnen worden. Zoals bijvoorbeeld mondkapjes plicht die ze erdoor willen dieuwen. Op zich begrijpelijk want het ene bedrijf houdt het bij een advies, een ander een dringend advies en weer een ander zet bij de ingang een papier met mondkapje verplicht. Daardat wisselende willen ze die mondkapjes wet erdoor krijgen. Maar zelf ben ik er geen vorstander van. Je kan mensen dat wel verplichten, maar niet iedereen kan zich daaraan houden. Zelf kan ik dat niet, dat komt door de PTSS.

Bij mij is zo'n mondkapje een trigger. Ik ben zeker niet de enige, mensen met astma krijgen het heel benauwd van die mondkapjes. Andere krijgen er eczeem of huiduitslag van omdat ze die de hele werkdag moeten dragen.

Je zag ze wel regelmatig als je naar buiten kijkt/gaat, maar sinds de 2de corona golf is begonnen, zie je ze bijna overal. Ik voel mij ver lieverlee een buitenstaander omdat ik er geen gebruik. 

Zoveel mensen met die mondkapjes op, dat is geen prettig gezicht en maakt mijn hoofd knap onberekenbaar, waardoor ik behoorlijk onvoorspelbaar ben. De ene keer zie ik veel mondkapjes en is het effect op mijn hoofd beperkt, de andere keer zijn het te veel triggers tegelijk.

Er zijn al winkels waar je zonder mondkapje niet naar binnen mag. Het is nu steeds de vraag of ik ergens boodschappen kan halen. De veel gebruikte spullen ben ik aan het inslaan, net als de voorraadkast en de vriezer. Als die mondkapjeswet inderdaad wordt ingevoerd dan betekent het voor mij dat ik nog afhankelijker word van mijn omgeving. Dan moet ik steeds als ik een boodschapje wil halen iemand vragen of die dat voor mij mee kan brengen. Je voelt je al een last voor je omgeving, dat wordt met zo'n wet er niet minder op. Je wordt steeds een stapje afhankelijker van andere, ik wou dat dat eens ophield. Je zou zeggen, waarom draag/ gebruik je dat stomme ding dan niet? Dat is een hele goede vraag, maar een minder makkelijk antwoord dan je zou verwachten.

Ik heb een tijdje terug toen de eerste mondkapjes over straat gingen eentje geprobeerd. Dat was een katoenen van Kruidvat die je kan wassen en weer opnieuw kan gebruiken. Dat is niet zo medisch zoals die dozen met 50 niet medische mondkapjes die regelmatig te koop zijn in de winkels. Ik zette het mondkapje van Kruidvat op, op dat moment veranderde de woonkamer in de operatiekamer. Met alle gevolgen van dien, zoals weer uit de herbeleving/flashback zien te komen, weer erg van slag en van streek en heel emotioneel en niet goed helder kunnen nadenken. Dat allemaal terwijl ik dat mondkapje maar een paar tellen, nog geen 3 tellen of zo op had. Dat was voor mij eenmalig en doe dat niet nog eens. Maar nu die mondkapjesplicht eraan zit te komen per 1 december, word het nog moeilijker om mijn hoofd rustig te houden/ Alleen naar buiten wordt steeds moeilijker, omdat het steeds moeilijker wordt om mijn hoofd proberen rustig te houden. Alleen naar buiten wordt steeds moeilijker, omdat het steeds moeilijker wordt om in te schatten hoe mijn hoofd reageert op al die mondkapjes die je buiten ziet. Ook in auto's zie je ze nu veel vaker, terwijl dat eerst zelden was/

Eerst was het de vraag of de nachtmerries, herbelevingen en flashbacks weer zouden beginnen. Nu is het de vraag wanneer en met een beertje pech begint die ellende vandaag of morgen weer. Niet bepaald een geruststellend vooruitzicht. Ik kan al manden niet meer met het ov verwegen de verplichte mondkapjes in de tram/trein/bus/metro. Ik ging al amper met het ov, maar nu helemaal niet meer.

18 april 2020 

Weer even een update hoe het gaat. Het coronavirus is sinds 21 februari in ons land, met heel wat maatregelen tot gevolg. Dat zorgt bij mij voor een terugslag/achteruitgang. De volgende maatregelen gelden nu tot 28 april.

Blijf zoveel mogelijk thuis, bij milde verkoudsheidsklachten: blijf thuis, schud geen handen, werk thuis als dat kan, houd 1,5 meter afstand, was je handen regelmatig, hoest en nies in je ellenboog, gebruik papierenzakdoekjes bij niezen en je neus snuiten. De scholen zijn inmiddels gesloten (sinds 15 maart), kinderopvang en de horeca (sinds 16 maart 18.00u) ook. De horeca kan alleen open als het afhalen is. Bij de winkels die open zijn, moet je een mandje of wagentje gebruiken. Vaak maakt iemand dan de mandjes en wagentjes weer schoon als die gebruikt is. Er is een maximum aantal personen die de winkel in mag, en als dat is bereikt moet je even wachten tot iemand anders klaar is. De 1,5 meter afstand houden is nog wel eens lastig met het boodschappen doen, omdat er ook een groep mensen zijn die niet eens proberen die afstand in acht te nemen.

Je zou zeggen dat het nog wel mee valt, maar alles bij elkaar heeft het behoorlijk wat inpackt. De flashbacks zijn weer terug gekomen, de woede buien zijn veel erger, weinig geduld, heel onrustig, snel prikkelbaar, veel sneller last van de overprikkeling. Daarnaast slaap ik slecht en is de depressie erger geworden. Alles bij elkaar maakt het allemaal niet makkelijker, terwijl ik net zo blij was dat het leven net wat makkelijker was en geen strijd meer was om de dag door te komen. Dat is het nu wel, ondanks dat ik zo veel mogelijk doe om mijn hoofd rustig te houden, wat niet bepaald makkelijk is met alle veranderingen voor het coronavirus.

Met beeldende therapie was ik zover dat ik eens in de 5 weken ging. Dat is nu terug gebracht naar 1 keer per 4 weken. Terwijl we hadden door gepland met 5 en 6 weken tussen de afspraken. Baal ervan dat door het virus en de maatregelen, mijn herstel achteruit gaat, en niet zo'n beetje ook. Het voelt of ik maanden terug ben, terwijl ik net zo blij was dat het echt goed de goede kant op ging. Mocht ik merken dat eens in de 4 weken beeldende therapie niet haalbaar is, dan kan ik dat aangeven en komt er een kortere tijd tussen de afspraken. Ben blij dat het aan de situatie aangepast kan worden. Het was de planning om dit jaar klaar te zijn met beeldende therapie, maar zoals het er nu uit ziet, zou dat best volgend jaar kunnen worden.

Ik probeer mij zoveel mogelijk aan te passen aan alle maatregelen, maar zo veel mogelijk thuis blijven is voor mij geen optie. Ik heb het 2 weken geprobeerd, om alleen eens in de paar dagen naar buiten te gaan. Dat gaf zo'n ontzettende achteruitgang, dat was ronduit eng. Die achteruitgang en dat tempo herkende ik van 2017, en terug naar die tijd wil ik niet. Ik probeer daarom zoveel mogelijk mijn eigen ritme aan te houden, binnen de maatregelen. Dat geeft al veel veranderingen. Het is ook een vreemd gezicht als je mensen met mondkapjes en handschoentjes aan boodschappen ziet doen.

Daar reageert mijn hoofd heel heftig op, waardoor het nu verstandiger is om niet alleen naar buiten te gaan. Want de ene keer als ik zoiets zie, schrik je even en gaat het wel, de andere keer raak ik er echt de kluts van kwijt. Je weet nooit van te voren welke variant het is, dus voor de zekerheid kan het beste iemand meegaan als ik naar buiten ga.

Ik was van de week bezig met geometrie, heb dat leren kennen bij beeldende therapie. Dat helpt mij met mijn dyslexie. Ik had een ster in een ster gemaakt en was die aan het inkleuren. Dat bracht mij op een idee, om andere te willen helpen om wat rust in je hoofd terug te krijgen in deze moeilijke tijd. Dan niet voor iedereen die daar behoefte aan heeft, maar specifiek voor de mensen met PTSS. Die hebben het al zo moeilijk zonder alle maatregelen verwegen het coronavirus. Niet als baan of als therapeut, nee als iemand die ook PTSS heeft en die je wil helpen om deze moeilijke tijd net een beetje dragelijker te maken. Al is het maar een klein beetje dat ik diegene kan helpen, voor diegene is het een wereld van verschil, want dat is ook mijn eigen ervaring. Ik heb er zelf niet voor geleerd, maar ik heb wel dingen geleerd in de loop van de jaren die mij helpen om mijn hoofd rustiger te krijgen. Die zal nooit compleet rustig zijn, maar om weer wat rust te krijgen en jezelf weer even te horen denken, dat is al heel fijn. Bij mij helpt naar rustige muziek luisteren als de buren weer harde muziek op hebben staan/ buren die weer aan het klussen zijn. Tekenen, kleurplaten inkleuren en geometrie figuren maken helpen mij, net als harp spelen, heb dat ontdekt afgelopen december. Origami (papiervouwen) heeft ook een rustgevend effect op mijn hoofd. Misschien dat het andere ook kunnen helpen. Zit met dat idee te slepen en te denken hoe ik dat vorm kan geven. Ik zal proberen om binnenkort een pagina toe te voegen met geometrie figuren, zodat je het zelf kan proberen.

29 januari 2020

Vandaag een nieuwe pagina toegevoegd, met interessante links. Het zijn artikelen die ik in de loop van de tijd ben tegengekomen. Ze geven steun in deze moeilijke periode, omdat je dingen herkend als andere over hun ervaringen vertellen, en aangeven waar zij tegenaan lopen. Sinds begin deze maand gaat het opeens sprongen vooruit. Ik merk dat het beter gaat, kan meer afspraken hebben zonder dat mijn hoofd daar erg heftig op reageert. Heb meer goede dagen en over het algemeen zijn de slechte dagen minder erg geworden.

16 december 2019

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een stukje heb geschreven, even een kleine update. De beeldende therapie helpt goed, er is steeds meer rust in mijn hoofd, wat fijn is. Er zijn inmiddels weer een paar goede dagen geweest, maar ook wat behoorlijk slechte dagen, dat blijft in een golfbeweging op en neer gaan. Dat zal voorlopig nog zo blijven gaan. De kerstboom staat inmiddels bijna helemaal opgetuigd, en het huis is wat in kerstsfeer, maar niet te uitbundig. Ik heb ook een nieuwe noise cancelling koptelefoon gekocht, deze doet het nog beter dan de andere. Merkte dat die te weinig hielp met de prikkels als er weer eens word geklust in de omliggende woningen. Verder gaat het zo zijn gangetje.

25 oktober 2019

Sinds een week wandel ik elke dag een half uurtje. Had wat gelezen over Brisk walking en dat klonk interessant. Dat gaf inspiratie om te gaan wandelen, en het is nog goed voor je genezing. Heb wandelschoenen gekocht wat het wandelen leuker maakt.

3 september 2019

Het is al weer een tijdje geleden dat ik hier wat heb geschreven, in de tussentijd is er heel wat gebeurd. Met de beide oudere katten gaat het goed, er was er eentje ziek, maar dat hebben we weer kunnen omdraaien waardoor die zich weer een stuk fijner voelt. Dat was wel twee keer naar de dierenarts, maar dat was het waard. Met de kitten gaat het ook goed, die is nog een keer ziek geweest en dat was met een week ook weer aardig de goede kant op aan het gaan. Die heeft inmiddels zijn inentingen, ontworm en ontvlooi kuren gehad. Het gaat gelukkig weer goed met hun, dat is letterlijk weer een zorg minder, al heeft het veel meer gekost dan mijn vakantiegeld. Maar dat was meer dan de moeite waard, nu ze weer gezond en lekker speels zijn.  De kitten is mijn bescherm engeltje op pootjes in huis en zorgt ervoor dat thuis komen niet meer een straf is. Nu kan ik zelfs een dag thuis blijven zonder dat ik weg wil, dat was daarvoor eigenlijk niet mogelijk, toen wou ik liever overal zijn behalve thuis. Dat is echt een hele fijne verandering.

Het gaat nog steeds met vallen en opstaan, maar er is weer een langzaam stijgende lijn. Het is dan langzaam, maar er zit weer verbetering in het herstel, en dat is iets dat heel lang vooral achteruit leek te gaan. Het geeft hoop dat het beter zou gaan in de toekomst. Het is zeker nog een lange weg te gaan, maar het gaat de goede kant op. Nu maar hopen dat het die kant op blijft gaan. Het is veel nog van dag tot dag leven, en vooruitplannen is zeker niet mijn sterkste kant in deze periode van herstel. Wat deze week en volgende week aan afspraken staat is te overzien, maar wat daarna staat is nog te ver weg en te on overzien. Dat komt wel weer, ben altijd een planner geweest, dus dat komt ook wel weer goed.

In de winkels is het vaak nog steeds geen pretje. De oordopjes met rustige muziek waren op den duur niet meer voldoende. De overprikkeling was op den duur zo erg, dat boodschappen doen met rustige muziek op voor ik het winkelcentrum in ging, niet meer genoeg was. Dat was niet bepaald prettig, en ging op zoek naar een mp3 speler. Had er eentje gevonden, maar die werkte niet toen ik die de eerste keer ging opladen. Na meer dan een dag aan het stopcontact was er nog geen 10 minuten energie in dat ding, dus die ging terug en kreeg keurig mijn geld terug. Verder gezocht op een andere mp3 speler, maar zonder succes, of de prijs of levertijd waren zolang, dat ik het maar met YouTube probeerde vol te houden. Een vriend heeft een mp3 speler app op mijn telefoon gezet, dat is echt handig. Heb een paar rustige albums erop gezet en kan die nu met 3 klikken aanzetten en niet meer afhankelijk of mijn internet goed bereik heeft. Ik was eens thuis muziek aan het luisteren via YouTube en kreeg een reclame te horen over een koptelefoon. Het filmpje nog een bekeken en het ging over een Noise cancelling koptelefoon. In het filmpje werd ook laten zien hoe dat werkte en nog belangrijker, je kon horen wat voor geluiden er werden gedempt. En wat voor effect zo'n koptelefoon heeft, dat was echt verbazingwekkend.  Ben eens gaan rond kijken wat die koptelefoons kosten en wat de reviews waren. Na een tijd kwam ik op een koptelefoon bij bol.com met passieve en actieve noise cancelling. De passieve noise cancelling betekend dat die al dempt als je die opzet, zonder dat je muziek op hebt. Als je het schuifje van noise cancelling op aan zet, dan dempt die door met de geluidsgolven een tegengeluid te maken, als ik het goed heb begrepen. Maar het komt er in ieder geval op neer dat de omgevingsgeluiden een heel stuk minder zijn geworden, waardoor het met de koptelefoon wat fijner is om boodschappen te gaan doen. Ik kan het iedereen aanraden, maar kies er dan wel eentje waardoor je met koptelefoon en noise cancelling aan wel nog iets van omgevingsgeluid hoort. Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar als je totale stilte om je heen hebt en je bent buiten, je hoort dan letterlijk niks om je heen. Daardoor kan je erg schrikken van onverwachtse geluiden of als iemand even wat wil vragen, anders hoor je niks en schrik je erg. Dat was de eerste dagen erg wennen, dan je nog maar een zacht geroezemoes hoorde, en je vaak niet in de gate hebt als er iemand vlak bij je in de buurt is, daardoor ben ik wel een paar keer goed geschrokken, vandaar de tip. Maar ik kan zo'n koptelefoon zeker aanraden, ik zou echt niet meer zonder willen al vond ik 60 euro niet goedkoop te noemen, maar heb er al weken veel plezier van. Ik zet dan vast de muziek met koptelefoon klaar voor ik een winkelcentrum in ga, en als ik merk dat het te onrustige geluiden zijn, dan zet ik die op en dan is het voor mij wel te doen, dat is echt een verademing.

12 juli 2019

Er is weer een hoop gebeurt. Ik heb vorige week een website aan een vriend van mij overgedragen. Dat ging achteraf een heel stuk makkelijker dan ik had gedacht. Ik kon de website verkopen, maar had geen zin in al die bijkomende rompslomp, daarom gekozen voor om de website aan een vriend over te dragen. We hadden afgesproken en ik heb laten zien hoe je de website kon aanpassen en bijwerken.

Het gaat heel wisselend met veel dalen en soms een dag dat het weer wat beter gaat. Alleen zijn die dagen maar sporadisch. Het geeft hoop dat volgend jaar rond deze tijd het een heel stuk beter gaat, alleen dat voelt nog zo ontzettend ver weg.  Sinds zaterdag gaat het thuis ook wat beter, heb toen een kitten gekregen. Het is echt een schatje en volgt mij veel als ik door het huis loop. Hij is nu 9 weken oud en heeft wat ondergewicht maar met kattenmelk die ik van de dierenarts heb gekregen, komt dat helemaal goed. Hij is lekker speels en een knuffeltje op pootjes, ondanks de slechtere start, gaat het nu veel beter. De beide keren naar de dierenarts gaf behoorlijk wat stress, maar dat werd weer minder door thuis de kitten op schoot te hebben en hem lekker te kammen. Hij heeft een rustgevend effect op mijn hoofd, ook al is hij nog zo klein. Het is heerlijk om hem zo te zien spelen en om hem op schoot te hebben terwijl hij slaapt. Ben ontzettend blij met hem, door hem vind ik het fijner om thuis te komen, wat ik al jaren niet meer had. De laatste 2,5 jaar wou ik liever overal behalve thuis zijn, en dat is veranderd sinds de kitten is gekomen, sinds dien vind ik het ook wat fijner om thuis te zijn.

1 juni 2019

In de tussentijd is er weer een hoop gebeurt, ben weer een paar keer naar Beeldende therapie geweest. We hebben besloten om bij haar in therapie te gaan voor een jaar, bijna elke week. De voorspellingen zijn dat het volgend jaar rond deze tijd dan een heel stuk beter gaat, ik hoop echt dat het uitkomt. Ben al die wisselende buien/emoties en al dat gedoe in mijn hoofd zat. Wil niks liever weer een normaal wekend hoofd, al kan je je natuurlijk afvragen wat een normaal werkend hoofd is. Voor mij zal het al een hele verbetering zijn als de ptss meer naar de achtergrond gaat, dat zal al een hele verademing zijn. Heb van die dagen dat ik veel last heb van de depressie. Dat zijn van die dagen waar weinig tot niks lijkt door te dringen, nergens zin in heb, ook al schijnt er een stralende zon, het lijkt gewoon niet binnen te komen. Dat zijn moeilijke dagen, heb daar de laatste weken een aantal van gehad, dan ben je tegen de avond blij dat het bijna tijd is om naar bed te gaan. Omdat het dan meer voelt of je een dag hebt overleeft, dan een dag hebt geleefd. 

Ook een enkele goede/aardig goede dag gehad, alleen die zijn met gemak op 1 hand te tellen, maar goed het zijn kleine lichtpuntjes in de duisternis, en die dagen zorgen ervoor dat het even een adempauze geeft. Net als eens in de zoveel tijd dat een vriend langs komt, de ene keer blijven we dan thuis, een andere keer gaan we met de auto ergens heen en er een lekker stuk wandelen. Die dagen zijn fijn, vaak werkt mijn hoofd die dag ook mee, maar ook niet altijd. Die onvoorspelbaarheid is vermoeiend, niet alleen voor mijzelf, maar ook voor mijn omgeving.

Vandaag een aardige dag, het was heerlijk zonnig weer met een graden of 28. Ben naar de chiropractor geweest, wat fijn was en mijn nek en rug voelen weer een heel stuk fijner, dat een positief effect heeft op mijn koppie, dat is fijn.

De klap dat mijn oude auto niet meer terug komt is nog niet geweest, er was wel een keer dat ik het er heel moeilijk mee had, maar ben er nog niet door ingestort. Dat komt nog, alleen wanneer weet ik niet. Ik zal proberen weer wat regelmatiger een stukje te schrijven.

6 mei 2019

We gaan over een tijdje kijken voor een kitten, ik heb eerder kittens gehad dus dat is leuk en vertrouwd. Vind het een fijn voorruitzicht dat er over een tijdje een leuke kleine pluizenbol op pootjes komt.

Mijn auto is vorige week verkocht, de apk zou te veel gaan kosten, daarom met pijn in mijn hard de auto moeten verkopen. Dat heeft toch zo zijn effect op mijn hoofd, waardoor ik onstabieler ben dan ervoor. Gisteren was mijn parkietje opeens ziek en 's avonds vonden we haar. Ze was gaan slapen en werd niet meer wakker, dat is de mooiste manier om te gaan, maar het was heel onverwachts. We hebben nog een andere parkiet, dus het is niet meteen muis stil, maar toch, je hoort dat het andere parkietje er niet meer is. Het veroorzaakte gisteravond behoorlijke emotionele buien. Dat was een drukke 1,5 week. Eerst kwam de pup en die ging met een paar dagen weer weg, toen een paar dagen later de auto verkopen, en krap een week later mijn parkietje. Als je het zo bekijkt is het niet zo gek dat ik mij niet goed in mijn vel voel, en het zijn weerslag heeft op mijn hoofd. Ik probeer er het beste van te maken, al is dat niet makkelijk.

24 april 2019

We gaan voor de labrador pup en kunnen haar morgen gaan ophalen. Echt super leuk.

De dagen erna gaan aardig goed, maar helaas steekt mijn hondenangst opeens weer de kop op. De geur van een hond is ook erg dominant aanwezig, ondanks het regelmatig uitlaten in het park. Na een paar dagen moeten we met pijn in ons hart besluiten dat ze weer terug gaat naar de boerderij. Dat dezelfde dag nog gedaan. Ik kan haar niet de opvoeding geven die ze nodig heeft om een goede hond te worden. Ze leert snel dus dat is het probleem niet, maar het niet zindelijk zijn, de geur en het hele harde geblaf, in combinatie met mijn hondenangst die getriggert werd door het harde blaffen, moesten we haar terug brengen. Dat was alles behalve wat ik voor ogen had, want ik had zo'n goed gevoel bij deze pup, dat ze voor altijd bij ons zou blijven. Nu een week later voelt het meer als een rare droom, terwijl de foto's op mijn telefoon laten ziend dat het echt was.

23 april 2019

We zijn bij de husky/ friese stabij kruising gaan kijken. Het was een aardige vrouw, en had de puppy een tijdje op schoot, maar ik voelde geen klik met deze pup. Ze had ook net een nestjes kittens, die waren 1ste paasdag geboren. Daar ook naar gekeken, dat was echt heel leuk. Dat nestje met 9 kittens had meer mijn aandacht dan de puppy's.  Het was een leuke rit en de kittens waren leuk om te zien, ze waren zo klein, maar zo leuk.

22 april 2019  (2de Paasdag)

Vanmorgen heb ik een advertentie gezien op marktplaats, van een nestje labrador puppy's. We konden daar vanmiddag komen kennismaken en kijken of er een klik was met een puppy. Ik had gevraagd of er een rustige pup tussen zat, ja die was er. In de tuin in de schaduw naar de puppy's gekeken en had ondertussen de rustigste pup op schoot. Die vond het zo fijn, dat die zowat in slaap viel. Ik vond het ook fijn, het maakte mij rustig. Ik was gespannen, want een onbekende weg rijden geeft altijd onrust. En dan nog kijken voor puppy's, en beoordeeld te worden of je wel goed genoeg bent, dat is gewoon stress verhogend. Maar eenmaal kennis gemaakt en de puppy's zien spelen, en de rustigste pup op schoot. Dat was gewoon gezellig, zij vertelde dingen en wij vertelde wat. Het was gewoon ontspannen en zo met de pup op schoot en de 2 andere die even los mochten lopen, was gewoon leuk en de spanning zakte weg en kon op den duur er zelfs van genieten. Ze vonden het erg leuk dat ik de pup wil opleiden tot hulphond, ze vertelden dat uit het vorige nest ook een pup door een vrouw werd getraind voor hulphond. Sommige schrikken er juist van, en willen absoluut niet dat hun pup een hulphond word. Dat kan ik op zich wel begrijpen, maar dan hoor ik dat liever eerst.

Dit was de tweede keer dat we naar een nestje puppy's gingen kijken, maar de eerste keer dit jaar. Ik kreeg de neiging om de pup te nemen, maar het is verstandiger om er nog een nachtje over te slapen. Want ik wil niet dat het een impuls is, nee ik wil zeker weten dat het de pup is die we zoeken. Ze vinden het geen probleem en kwamen met het idee om deze pup te reserveren voor ons. Dan kunnen we er even een paar dagen over nadenken en dan laten we een weten of we alsnog de pup nemen of niet. Ik had ook gelezen dat je het beste kan vragen of de pup eventueel ook terug gebracht kan worden als blijkt dat het toch niet gaat met de katten of met mij. Dat doen ze normaal niet, maar in mijn geval wouden ze wel een uitzondering maken. Dat is fijn om te weten, maar je wil er natuurlijk liever geen gebruik van maken. Vanmorgen stond ik op en voelde het meer als een redelijke dag, niet goed en niet echt slecht. Maar toen we bij de puppy's gingen kijken, veranderde dat naar een goede dag, wat mijn moeder erg fijn vind. De laatste tijd heb ik weinig goede dagen, dus als mijn moeder er dan ook van kan genieten, is dat wel zo fijn. Het voelt of we de pup hebben gevonden die we zochten, als we die nemen, dan gaan we die van de week ophalen.

Ik had gisteren of eergisteren een nestje puppy's gezien dat was een Friese Stabij met Husky kruising. Daar gaan we morgen middag naar kijken. Ze hebben in verhouding een rustig teefje, maar die wel in haar mannetje staat tegenover haar broertjes en zusjes. Ben benieuwd, ken deze kruising niet. Geen idee of die nog beter aanvoelt dan de pup van vandaag, maar ben wel nieuwsgierig, word vervolgd.

19 april 2019

Vandaag een bench en grote hondenmand opgehaald, had er eentje gevonden en voor een leuke prijs kunnen kopen. Het was een leuke heen en weer reis, maar de file's maakte het minder ontspannen dan normaal. Maar goed, de mand en bench zijn er, het maakt het meer echt, al klinkt het raar. Door vast dingen te kopen als het een leuke prijs is, maakt het echter dat er een hond komt. Ben aan het kijken bij fokkers op de website, marktplaats en speurders, maar nog geen hond/puppy gevonden waar ik naar wil gaan kijken. Dat komt nog wel, dat geeft ondertussen de tijd om vast een uitzet voor de hond bij elkaar te krijgen, zodat alles klaar is als het zover is. Stel dat het opeens snel gaat, en we vinden een puppy die 8 weken is en mee mag, dan is het wel zo fijn als je de belangrijkste dingen vast in huis hebt. Dat geeft een gerust gevoel.

16 april 2019

Vandaag is er een onverwachtse wending in mijn emoties. Heb te horen gekregen dat mijn auto na 9 jaar, meer gaat kosten om door de apk te krijgen dan die nog waard is. Dat is natuurlijk ook niet zo moeilijk, omdat dit een auto van 24 jaar is, dus dan zijn de reparaties al sneller meer dan je misschien aan inruil zou kunnen krijgen. Vorig jaar ging er in een rap tempo het ene na het andere kapot onder de motorkap, wat resulteerde in 2 maanden zonder auto zitten. Waarvan 6 weken achter elkaar, omdat de onderdelen zo moeilijk te krijgen waren. Het is uiteindelijk gelukt om de onderdelen te vinden, maar dat heeft wel aardig wat gekost. Wat meer dan de moeite waard was, maar nu worden de kosten weer zo hoog en is het verstandiger om echt afscheid te gaan nemen. Ook al is het beter om de auto weg te doen, het is alles behalve verstandig voor mijn hoofd, omdat ik erg gehecht ben aan deze auto. Die heeft mij door een moeilijke periode heen geholpen, en nu nog steeds. Ergens in de komende 2 weken gaat de auto weg, en ben eerlijk gezegd behoorlijk bang voor de gevolgen als de auto echt weg is. Vorig jaar heeft mijn moeder een auto gekocht en daar kan ik in rijden als ik wil, dus helemaal zonder auto zit ik niet, maar toch, het is niet mijn Opel. Het zal voorlopig nog wisselender zijn met de emoties en tranen, de komende periode niet iets waar ik naar uit kijk, ook al wist ik dat het er dit jaar aan zat te komen, had alleen gehoopt dat het pas zover zou zijn nadat we een geschikte hond hadden gevonden.

12 april 2019

Vandaag was het heerlijk weer om naar buiten te gaan, en een heerlijk eind gereden met de auto. Meer gereden dan ik van te voren had gedacht, maar het was zulk lekker weer en het rijden ging lekker. De laatste week ben ik veel bezig om uit te zoeken wat mij kan helpen om weer beter te worden. De hulphond is weer regelmatig onderwerp van gesprek, heb het boek "Een hond helpt iedereen" uitgelezen, en dat bevestigde wat ik al dacht, dat een hond mij met veel dingen kan helpen. Ook al kan die met maar een paar dingen helpen, dan is dat al een hele verbetering en de moeite waard. We gaan ook kijken of ik een vergoeding kan krijgen via de wmo, al word dat een hoop stress erbij. Maar hoe dan ook er komt een hulphond, met of zonder vergoeding, er komt eentje om mij te helpen. Het voelt nog onwennig en tegelijkertijd geeft het wel een rust, we gaan het proberen. We gaan opzoek naar een hond, we zitten te denken aan een oudere pup of een herplaatser van rond 1 jaar. Het geeft hoop dat we voor een hulphond gaan, en ik hoop dat ik binnenkort kan schrijven dat ik een geschikte hond/puppy heb gevonden om te gaan trainen.

6 april 2019

Vandaag naar de chiropractor geweest, had al een paar dagen behoorlijk last van pijn in mijn onderrug, en sinds gisteravond ging mijn nek ook meedoen. De chiropractor was een goed idee, want daarna voelde het weer een stuk beter. Maar doordat die afspraak ertussendoor kwam, gooide ik mijn moeders plannen door de war, omdat ik niet alleen ernaartoe durfde te rijden. Ze vond het niet zo erg, maar het voelt dan of ik haar de hele tijd zo tot last ben, vind dat niet prettig.

Heb ook last van angst om naar buiten te gaan als ik alleen thuis ben, dan is het een hele stap om met de auto weg te gaan. Terwijl ik normaal makkelijk met de auto op pad ga. Ik merk de laatste maanden dat ik steeds vaker niet alleen met de auto weg durf. Waar dat precies vandaan komt weet ik niet, heb wel een vermoeden. In december had ik ontzettende last van mijn oren, wat ervoor zorgde dat ik aan één kant bijna doof was en aan de andere kant nog maar voor de helft hoorde. Dat maakt je knap onzeker als je dan naar buiten gaat, omdat je weet dat je niet alles hoort. Waardoor je nog sneller van dingen schrikt, gewoon omdat je het niet hoort aankomen. Daardoor ging ik liever niet alleen met de auto op pad, mijn moeder vond het niet erg om mee te gaan. Maar sinds de oren weer rustig zijn en ik weer mijn gehoor terug heb, durf ik niet goed alleen te rijden. Misschien ook omdat de overprikkeling plotseling weer in alle hevigheid terug is gekomen. Dat maakt het boodschappen doen niet makkelijker. Ik hoop dat het snel weer een beetje minder word, maar zoals het er nu naar uit ziet, zal dat nog wel een tijd aanhouden.

Vanmiddag een tijd verder gelezen in het boek "Een hond helpt iedereen", hoe meer ik er in lees, hoe meer het gevoel krijg dat een hulphond kan helpen. Dat vermoeden had ik eind vorig jaar ook al, maar in dit boek is het overzichtelijk geschreven en veel informatie dat ik op internet had gevonden gebundeld tot een duidelijk geheel. Vorig jaar heb ik toen niet doorgezet met de hulphond, achteraf jammer, maar tegelijkertijd ook wel goed geweest. Was er toen minder toe in staat dan nu, ook al gaat het nog niet zo geweldig. Maar het voelt al wat beter dan vorig jaar. Al blijft het met vallen en opstaan en de ene keer gaat het beter dan de andere keer. Ga zo de grote frambozenplant overzetten in een grotere pot.

5 maart 2019

Vandaag begonnen aan het boek "Een hond helpt iedereen" van Sandra Dekker. Het is een goed boek en lekker geschreven. Het is zo fijn geschreven dat je gewoon door wil blijven lezen, ook de ervaringen van mensen die een hulphond hebben en wat het voor hun betekend is erin verwerkt. Dat is heel fijn, dat geeft je ook een beter beeld hoe het in de praktijk zou zijn als je een hulphond aan je zijde hebt. Ik herken een hoop wat er word vertelt, en ook de dingen waar ik zelf mee kamp. Zoals de flashbacks, nachtmerries, ongewenste gedachtes/beelden die op de gekste momenten in je hoofd komen. De prikkels die op de gekste momenten te voorschijn komen, de stress die vanuit het niks opeens zo erg word dat nadenken wel erg moeilijk word. Zo heb ik nog veel meer dingen, als je kijkt naar een lijstje van ptss, dan kan ik er heel wat vinkjes voor zetten. Maar dat maakt het dagelijks leven er niet makkelijker op. Vandaag ook 2 Frambozen plantjes gekocht en een rode bessenplantje. Daar zitten al wat groene blaadjes aan, dat is een mooi gezicht op balkon. De zaadjes van de "vergeet me nietjes" beginnen net boven de aarde uit te steken. Het kleine frambozen en rode bessenplantje in een grotere pot gedaan. De grote frambozenplant moet ik nog doen, maar had er geen geschikte pot voor.

1 april 2019

Vandaag een goede dag sinds weken, wel af en toe een uurtje gehad dat het even beter ging. Maar dat was jammer genoeg zo weinig, dat het op 1 hand te tellen was. Vandaag weer eens even kunnen genieten van de zon buiten, en hoe mooi de natuur in bloei staat. Er staan inmiddels heel wat bomen en struiken in de bloei, en dat terwijl het pas sinds een paar dagen lente is. 

31 maart 2019 

Verder gegaan op het balkon met zaadjes planten voor bloemkool, wortel, sla en bieten. Ben er lekker mee bezig geweest en werd er rustig van, maar had er ook lol in om zo met de zaadjes en potten in de weer te zijn.

30 maart 2019

's middags het kweekkastje in elkaar gezet en een paar potjes gevuld met aarde en de zaadjes gepland. Dat was leuk om te doen, en het kastje ziet er leuk uit op balkon. Nog 2 kastjes erbij gehaald en nog een paar grotere potjes, zaadjes en oppotpotjes gehaald. Die kweekkastjes 's avonds lekker in elkaar zitten zetten en een paar bakjes gezaaid waar de aarde al bij zat.

29 maart 2019

Ik zocht even wat op de website op van de action, en kwam bij de weekacties een kweekkastje tegen. Dat is een rekje met een hoes eromheen, die je makkelijk open en dicht kan ritsen. Het trok mijn aandacht en had net een artikel gelezen over tuinieren en een lichte depressie. Het artikel vertelde dat tuinieren kan helpen bij een lichte depressie. Ik heb dan wel geen lichte depressie, maar het klonk aardig. Dat in combinatie met het kweekkastje dat ik zag, prikkelde mij om eens te gaan kijken of ik een mini moestuintje op balkon kan maken. Zo'n kastje gekocht en ook meteen een paar potjes en zaadjes, aarde had ik nog liggen. 

Wat vooraf ging in de afgelopen weken.

Net een moeilijke maand achter de rug, de eerste dag was echt leuk en fijne dag. Die dag voelde ik mij weer even lekker in mijn vel, en ook fijn in mijn hoofd, het voelde voor een dag of ik geen last had val al die dingen in mijn hoofd. Die fijne dag smaakte zeker naar meer.

Jammer genoeg was dat de enige dag die maand, wat een goede dag was. De rest was het vooral moeilijk om overeind te blijven, en proberen je hoofd rustig te houden, wat al een hele opgave is met sommige dagen. Het is nog niet zo erg dat ik bijna niet mijn bed uit kom, maar heb zeker van die dagen dat ik mij soms af vraag waarom ik uit bed kom. Denk dat met die dagen de depressie veel meer op de voorgrond is.